حتی کسانی که اهل کشور ژاپن نیستند و با خواندن مجله Weekly Sh?nen Jump بزرگ نشدند هم به واسطه تب فراگیر انیمه‌ها با داستان‌ها و شخصیت‌هایی که در طول این سال‌ها به صفحات معمولاً سیاه و سفید این مجله رنگ و لعاب دادند، آشنایی کامل دارند. ماه آگست سال گذشته میلادی این مجله پنجاهمین سالگرد انتشار خود را جشن گرفت و به همراه این سالگرد بررسی بازی Jump Force هم معرفی شد که قرار بود در داستانی هیجان‌انگیز، شخصیت‌های دوست داشتنی این مجله مصور را در کنار هم جمع کند و به گیمرها این فرصت را بدهد که در قالب شخصیتی که خودشان خلق می‌کنند، به این شخصیت‌ها کمک کرده تا دنیا را نجات دهند. این اولین باری نیست که شخصیت‌های WSJ در یک بازی رایانه‌ای در کنار هم قرار می‌گیرند و همین مسئله کمی نگران کننده بود چون بازی قبلی برند Jump، که از قضا توسط همین استودیوی Spike Chunsoft ساخته شده بود، از کیفیت قابل قبولی برخوردار نبود ولی شرایط جشن پنجاه سالگی باعث می‌شد تا امیدوار باشیم که این بار قرار است تا با اثری در خور نام Jump رو به رو شویم. با بررسی بازی Jump Force همراه شوید تا ببینیم آیا جشن پنجاه سالگی WSJ در قالب بازی‌های رایانه‌ای جشنی باشکوه بوده یا نه؟
Frieza از میان صفحات داستان به دنیای واقعی پا گذاشته و به شهر نیویورک حمله کرده، Goku به همراه دیگر همرزمانش در تلاش هستند تا جلوی آسیب بیشتر فریزا به دنیای واقعی را بگیرند اما در میان این مبارزه، یک شهروند عادی آسیب جدی می‌بیند و Trunks با استفاده از Umbras cube جان این فرد را نجات می‌دهد و این مکعب آمبراس به این فرد قدرت‌هایی مانند دیگر قهرمانان داستان‌های جامپ می‌دهد؛ نکته مهم اینکه این قهرمان تازه شما هستید! گوکو و ترانکس قهرمان جدید که از اسم تا طراحی تمامی جنبه‌های ظاهری او به طور کامل در دستان شماست را با خود به مقر فرماندهی Jump Force می‌برند و در اینجا فرمانده عملیات یعنی Director Glover شما را از تلاقی دنیاهای مختلف داستان‌های مجله WSJ با دنیای واقعی با خبر می‌کند و از اینجا شما در کنار دیگر اعضای JF برای نجات دنیا و بازگردانی نظم به همه دنیاها مبارزه خواهید کرد.
کلیت داستان و نوع روایت آن بدترین چیزیست که می‌شد برای این بازی در نظر گرفت. کمترین میزان خلاقیت برای نوشتن داستانی که این همه شخصیت و این همه دنیا را در کنار هم قرار دهد، به کار گرفته شده و در انتخاب سبک و سیاق روایی کاملاً یادآور انیمه‌هاییست که به داستان نسخه چاپی رسیدند اما به جای استراحت دادن به تیم انیمیشن‌سازی، به هیچ دلیل موجهی دست به ساخت قسمت‌های برنامه پرکن زدند. حتی در فصول نهایی بازی که عملاً داستان به نقطه انفجار خودش رسیده، باز هم مجبور به انجام مأموریت‌هایی می‌شویم که هیچ تأثیری در پیشبرد داستان ندارند و طنز به کار رفته در آن‌ها نه تنها بامزه نیست بلکه شدیداً ابلهانه به نظر می‌رسد. به این مسائل کاتسین‌های سطح پایین و مشخص بودن چرخش‌های داستانی از صدها کیلومتر دورتر را هم که اضافه کنیم، هیچ نکته مثبتی در بخش داستانی Jump Force دیده نمی‌شود.
با وجود فضاحتی که سازندگان به اسم داستان تحویل ما دادند، در بخش گیم‌پلی عملکرد بسیار بهتری را شاهد هستیم، البته با ذکر این نکته که به هیچ وجه نمی‌شود این عنوان را در بین بهترین بازی‌های مبارزه‌ای سه بعدی قرار داد. هسته کلی بازی را می‌توان به صورت یک اثر مبارزه‌ای 2 دکمه‌ای با تیم‌های سه نفره توصیف کرد که استفاده از قدرت‌های ویژه نقشی تعیین کننده در پیروزی شما دارند. از یک دکمه برای ضربات سریع و از دکمه دیگر برای ضربات سهمگین استفاده می‌شود و نکته مهم اینجاست که در این دو خصوصیت، برخلاف تقریباً تمامی بازی‌های سبک مبارزه‌ای از ابتدای تاریخ تا به امروز، همه شخصیت‌ها کاملاً با هم مشترک هستند و هیچ تفاوتی بین آن‌ها وجود ندارد! اما جای نگرانی نیست چون این بازی برپایه مشت و لگد زدن و اتصال آن‌ها به هم برای تولید چندضرب‌های طولانی ساخته نشده بلکه جاخالی دادن، دفاع، استفاده به موقع از قدرت‌های ویژه و تبدیل شدن به ورژن ابرقدرت شخصیت‌هاست که تفاوت بین شکست و پیروزی را رقم می‌زند. هر شخصیت 3 حرکت ویژه نیمه قدرتی و یک حرکت ویژه بسیار پرقدرت دارد که استفاده از این قدرت‌ها باید با توجه به رفتار دشمنی که با او رو به رو می‌شوید انجام گیرد چون با وجود قدرت بالای این حرکات، دشمنان شما ممکن است از قدرت‌هایی بهره ببرند که کار شما را در همان ابتدای راه بی‌اثر کنند و یا حتی با یک جای خالی به موقع به شما ضربه هم بزنند.
